ONDERGRONDS BIJ PHONG NHA EN HUE

ONDERGRONDS BIJ PHONG NHA EN HUE

zondag 22 oktober 2017

Toen we eindelijk Hanoi achter ons hadden gelaten, gingen we op weg naar Phong Nha. We zijn hierheen gegaan met de nachttrein. Omdat we cheap reizen, hadden we gekozen voor de 'hard seats'. Dit betekent dat we 9,5 uur hebben doorgebracht op houten banken en hierop hebben geprobeerd te slapen... Niet de meest comfortabele nacht ooit! In Phong Nha hadden we een hereniging met Carmen, die daar al zat. Samen met haar en 2 anderen hebben we scooters gehuurd en zijn we op weg gegaan naar de 'paradise cave'. Op weg naar de grot waren we omgeven door groene velden en rotsformaties, een plaatje! Onderweg zagen we naast veel koeien (waar we omheen moesten cirkelen) een hele grote slang op de weg, die in de lucht sprong richting Carmen. Dat was toch wel even schrikken! De paradise cave is de langste grot in Azie en ik vond 'm prachtig. Nadat we genoeg hadden van de stalagmieten en stalactieten gingen we weer terug naar huis touren. Koen en ik zaten op dezelfde scooter en we hadden de grootste lol met 'beertje bah' zingen en telkens overdreven optrekken. Tja, af en toe zijn we nog echte kindjes!

De nacht na de treinreis hebben Koen en ik allebei heerlijk geslapen (we hadden ons natuurlijk verheugd op een normaal bedje). We waren inmiddels al in Hue (een stadje ten zuiden van Phong Nha) samen met Carmen. In Hue hebben we een lekker mexicaans restaurantje ontdekt: Jalapeno. Ook hebben we een bezoekje gebracht aan een verlaten waterpark. Koen en ik waren hier met z'n tweetjes en probeerden een foto te maken met de zelfontspanner. Koen moest hierdoor rennen en stootte keihard zijn knie aan de krakkemikkige waterglijbaan. Do it for the picture!
De volgende dag zijn Koen en ik de geschiedenis ingedoken (Carmen was jammer genoeg ziek en kon niet meegaan). We bevonden ons namelijk in de DMZ (demilitarized zone), het oude grensgebied tussen Noord- en Zuid-Vietnam waar veel is gevochten en waar veel bommen zijn gevallen. We hebben een bezoekje gebracht aan 'rockpile hill' - een uitkijkpost voor de Amerikanen - en aan 'Dakrong strategic bridge' - een belangrijke brug voor de Noord-Vietnameze soldaten om stiekem het zuiden binnen te gaan over een zogenaamde 'Ho Chi Minh trail'. Deze brug is vaak gebombardeerd en opnieuw gebouwd. Ook zijn we bij de 'Khe San combat base' geweest waar erg lang achter elkaar is gevochten. Op deze plek staan nu gevechtsvliegtuigen en kun je door gegraven gangetjes lopen. Toen ik uit zo'n gang probeerde te klimmen, is mijn witte shirt lekker bruin geworden, echt Lotte weer!
Nadat we de Hien Lang brug - scheiding tussen Noord en Zuid - waren overgestoken, kwamen we aan bij het hoogtepunt van de dag: de Vinh Moc tunnels. Dit zijn tunnels onder de grond waar jarenlang gezinnen hebben gewoond om veilig te zijn voor de bommen. Sommige tunnels zijn wel 30 meter diep! We zijn door een aantal tunnels heengelopen en ik vond het helemaal niks. Dat wil zeggen: ik zou hier niet graag langer dan een paar minuten zijn en daarom was het extra verbijsterend, dat de mensen hier een groot deel van hun leven hebben doorgebracht en dat er een stuk of 20 babies ondergronds zịjn geboren. De tunnels zijn gemaakt voor kleine Vietnamezen, dus Koen en ik zijn bukkend vooruit gekomen. In deze regio zijn trouwens meerdere tunnels gegraven, maar de helft is door bombardementen ingestort; veel mensen zijn dus levend begraven...

Ondergronds gaan is een mooie ervaring geweest en een hele bijzondere!

p.s. iedereen in Hue biedt ons marihuana aan... Als je gewoon rustig over straat loopt krijg je binnen een uur zo'n 7 aanbiedingen!