DE VISSERS EN DRIJVENDE DORPJES VAN LAKE INLE
maandag 15 januari 2018
Aan het einde van de trek naar het Inle meer hadden we al kunnen genieten van een boottochtje over het meer, maar we wilden nog een keer! We besloten een kort dagje het water op te gaan met Dorothe en Sarah (moeder en dochter) van de tocht. Voor 2,50 p.p. konden we mee met een man die ons rondvaarde. De tocht over het meer was weer prachtig. Aan het begin zagen we een man op een boot op 1 been staan. Hij stond echter niet te vissen, maar te poseren voor toeristen! Daarna pakte hij een vis en hield die lachend vast, zodat je een foto kon maken, en daarna vroeg hij geld. Hoe bedoel je nep? Het is hier erg toeristisch (voor Burmese begrippen), maar op het uitgestrekte meer merk je hier gelukkig niet zoveel van. Je ziet een watervlakte voor je waarin de zon wordt weerkaatst, je ziet (echte!) vissers (de neppe visser staat niet tussen mijn foto's), die zich niets aantrekken van de boten met toeristen, en sierlijke, witte vogels die als groep de lucht laten leven. Dit was dus erg leuk, net zoals de floating garden waar we invoeren. Op het meer groeien ze vanalles op drijvende planten: tomaten, komkommers, pepers en meer groenten. Overal staan bamboestokken (het meer is vrij ondiep) zodat de tuinen niet wegdrijven!
Toen zijn we een 'floating village' ingevaren, waar we regelmatig zijn uitgestapt bij huisjes op palen. We hebben gezien hoe kleden worden geweven, zilver wordt gevormd, boten worden gebouwd en sigaren worden gerold. Dit was best leuk, alleen zat er overal een winkel bij waarin de producten voor een veel te hoge prijs werden verkocht. We hadden het gevoel dat we alleen naar touristshops werden gebracht.
Ook zijn we langs de zogenaamde 'langnekvrouwen' gegaan. Twee vrouwen met ringen om hun nek zaten in een huisje te poseren voor de toeristen, voelde ook wel gek.. Het verhaal achter die ringen is wel interessant. Deze vrouwen zijn van een bepaalde stam, die in het verleden deze ringen om de nekken van vrouwen deed als bescherming tegen tijgers! Ze hebben ook ringen om de ellebogen en knieën. Dit zal echter niet de gehele reden voor de ringen geweest zijn, want de nekken van de vrouwen zijn uitgerekt doordat er steeds een ring is toegevoegd. De vrouwen die wij zagen hadden 8 kilo aan ringen om hun nek!
Na deze bizarre weetjes gehoord te hebben, gingen we weer op weg naar het dorp waar we sliepen: Nyaung Shwe.
De dag erna besloten Koen en ik om de omgeving te gaan verkennen op de fiets. Met schattig mandje en al, gingen we op weg. We zijn langs een klooster vol spinnenwebben gegaan en daarna gingen we over een weg tussen de graanvelden fietsen. Het heetst van de dag hebben we uitgezeten bij het restaurantje 'Inle Heart View', waar we een prachtig uitzicht hadden op de velden en het meer. Ik heb genoten van een avocadosalade (soort guacamole dat ze hier overal hebben) en ijs als toetje! Na een lange tijd stonden we moeizaam op uit onze stoel en gingen we de brandende zon weer in om verder te fietsen.
We hebben een bezoekje gebracht aan Maing Thauk floating village. Hier is een mooie houten brug, waar een lokale vrouw ons aanbood om een rondje door het dorp te varen. Deze korte tocht bezorgde ons een big smile. We voeren langs allemaal huisjes op houten palen en waar we ook keken, we zagen mensen met een lach op hun gezicht. We zagen ook veel kinderen die aan het vliegeren waren en mensen die in bootjes van huis naar huis voeren. Ze leven hier hartstikke primitief, maar zagen er hartstikke gelukkig uit!
Als afsluiter van onze daagjes bij Inle Lake hebben we wijn geproefd op de 'red mountain'. Ja, wijn in Myanmar; dat zou je niet verwachten. Als echte kenners (kuch kuch) zaten we te nippen van de wijn en te knabbelen aan de nootjes, terwijl we zagen hoe de zon onderging achter de wijngaarden.
Goede afsluiter van een leuke tijd.
Een reactie posten