KOH TAO: GOOD VIBES (MOST OF THE TIME)
woensdag 7 maart 2018
We hadden Koh Tao gekozen als laatste bestemming voor de terugkeer naar Bangkok en naar huis. Dit eiland ligt voor de oostkust van het uitsteeksel van Thailand. De reis erheen was anders dan normaal. Anne kon nauwelijks lopen door haar enkel en werd door Cornell naar de boot gerold in een rolstoel terwijl Koen haar bagage droeg, een grappig gezicht. Hierdoor kregen we ook nog eens voorrang bij het instappen! De boot stopte bij Koh Pangan, Koh Samui en uiteindelijk bij duikparadijs Koh Tao.
Dat Koh Tao een duikparadijs is kun je merken aan de vele westerlingen, die op het eiland wonen en vaak duikinstructeur zijn bij een van de vele duikscholen. Maar je merkt het vooral als je zelf gaat duiken en de pracht van de onderwaterwereld ziet, daarover meer in een volgende blogpost. Verder is Koh Tao een eiland met prachtige zonsondergangen, vuurshows op het strand, zoveel ATM's dat je er bijna over struikelt en veel regen. Wij hadden echter geluk: in de 5 dagen dat wij er zijn geweest heeft het maar 1 dag geregend. Koh Tao is verder erg relaxt en het leven begint er pas na 10 uur 's ochtends.
Cornell is een ervaren duiker, maar heeft voor het eerst in zijn leven een walvishaai gezien (die zijn erg zeldzaam!). Als een blij ei kwam hij terug van zijn duik. Koen en ik wilden ook graag leren duiken en dat hebben we gedaan bij duikschool 'Simple Life'. In een volgende blogpost zal ik meer vertellen over deze cursus en onze duikervaringen, met duikfoto's erbij!
Duiken heeft veel tijd in beslag genomen, maar we hebben gelukkig ook nog het eiland kunnen verkennen samen met Anne en Cornell. Zo zijn we op de laatste dag met de scooter naar 'Shark Bay' gegaan. Hier hebben we even kunnen liggen in het zand maar het ging al snel plenzen! Als happy kids renden de jongens en ik de zee in, in de stromende regen.
Het bleef regenen dus brachten we deze dag verder door in een resort. De laatste twee nachten zaten Anne en Cornell namelijk in een resort aan zee. Hiervoor zaten ze in hetzelfde hotel als Koen en ik, waar ze een kakkerlak hadden aangetroffen in hun kamer. Ook in het resort troffen ze er eentje aan, Anne gillen natuurlijk. Het resort had ook nog eens veel te veel trappen, wat niet handig was voor Annes verzwikte enkel. Toch mochten we zeker niet klagen. Cornell en Koen hebben prachtige dingen gezien bij het snorkelen in de wilde zee voor het hotel en we hebben 'jetset-life' foto's gemaakt bij het zwembad.
Een van de weinige uitgaansmogelijkheden op Koh Tao is meedoen met de 'pubcrawl' oftewel kroegentocht. Je krijgt een prachtige tanktop, drankjes bij de verschillende kroegen en je staat tussen de dronken Engelsen. Cornell bracht Anne op een gegeven moment met de scooter naar de volgende bar. Toen men zag dat hij een tanktop aanhad schreeuwden ze: 'he's a pubcrawler, get out of the waaay'. Cornell was dan geen gevaar, maar je moest wel degelijk oppassen voor dronken mensen op scooters! Het was een leuke en grappige avond/nacht geweest en nadat ik gevlucht was voor een duikinstructeur, gingen we slapen.
Paul, een Amerikaanse jongen die we in Vietnam hadden ontmoet, was ook op Koh Tao toen wij er waren. We hebben een aantal keren gezellig met hem gegeten en cocktails gedronken.
En dat brengt me op het onderwerp eten en drinken. Ons eetpatroon op dit eiland zag er ongeveer zo uit: de dag begon met een smoothiebowl. Als lunch haalden we vaak een heerlijk broodje met pompoen en hummus en bosvruchten appeltaart van de bakker. Ook hebben we ons een keer tegoed gedaan aan verrukkelijke quesadillas (zie foto). Na een dag vol activiteit deden we ons tegoed aan sushi, pizza, seafood of veggieburgers... Elke dag werd afgesloten met een cocktail bij een tentje op het strand, waar we een speciale deal hadden gesloten met een van de barmannen.
Tot zover het eetverhaal.
Ik wil nog vertellen over een uitstapje waar de 'vibes' tijdelijk wat minder goed waren..
'Nangyuan island': 3 eilandjes voor de kust van Koh Tao, die verbonden zijn met elkaar door stroken zand. Er is een mooi viewpoint en hier wilden wij 's ochtends heen, voordat de mensenmassa's zouden komen. Iemand op het strand wilde ons wel brengen met zijn boot (tegen betaling) en om half 9 stonden we op de pier. Toen we verder het eiland op wilden gaan, werden we echter tegengehouden. Het eiland zou pas om 10 uur open gaan, dus we moesten wachten. Degene die ons dit vertelde werkte bij het resort daar. Wij hadden nergens gelezen dat het pas om 10 uur open zou gaan en die bootman had ons ook niets verteld; we waren dus genaaid. Door gebrek aan tijd liepen we door maar al snel kwamen er allemaal schreeuwende mensen op ons af. Ze bleven maar 'IT OPENS AT 10' schreeuwen en toonden geen begrip. Een vrouw werd helemaal wild omdat ze dacht dat Anne een vinger naar haar opstak en viel haar bijna aan. 'YOU FUCK MEEE?' No good vibes here.. Omdat we toch moesten wachten gingen we maar snorkelen en dit was een geluk bij een ongeluk, het was prachtig! Grasgroen koraal, mooie visjes.. Toen het tijd was rende Cornell omhoog om het uitzicht te zien en rende toen weer terug om de bootman, die ons op kwam pikken, te laten wachten. Anne, Koen en ik hebben nog wat foto's gemaakt en we waren blij dat we gewacht hadden. Het uitzicht was de moeite waard (zie foto's). Toen we terugliepen zagen we allemaal Aziaten met rode zwemvesten van toeristenboten afkomen. We waren net op tijd geweest, want ineens was het strand overvol! Ik ondersteunde een strompelende Anne en we werden onbeschaamd op de foto gezet door deze toeristen.
Al met al, een aparte ervaring.. maar eentje die ik voor geen goud had willen missen!
Een reactie posten