CHIANG MAI: OLIFANTEN, SPINNEN EN EEN AGRESSIEVE HOND
woensdag 20 september 2017
Allereerst zijn Koen en ik verliefd op het eten in de stad, en dan bedoel ik een paar specifieke dingen: verse fruitshakes (je kunt allerlei lekker fruit combineren zoals jij wil!), chinese noedelsoep ennnn... rotee! Rotee is een soort pannenkoekje waar een vaag soort melksausje opzit. We hebben al een paar keer de stad afgestruind om een kraampje te vinden. Al dit eten halen we telkens bij dezelfde kraampjes, dus die mensen zullen wel blij met ons zijn geweest.
In Chiang Mai kun je wel maanden blijven; er is namelijk erg veel te doen. Zo zijn wij alleen op stap gegaan de jungle in. We hadden een route uitgestippeld die uiteindelijk uitkwam bij een tempel op een berg. We liepen dwars door de jungle en zagen vlinders ter grootte van je hand en prachtige watervalletjes. Op een gegeven moment was het pad zo overgroeid dat we gebukt moesten lopen en ineens liepen we bijna tegen een heeele grote spin aan (als je de foto's hebt bekeken zul je wel zien hoe groot). Koen vond de spin natuurlijk heel leuk; het zijn echt zijn lievelingsdieren.. ;) Op een gegeven moment moesten wij, om onze route te vervolgen, een paadje in, waar 'no entry' stond. We besloten toch door te gaan, maar na een paar meter hoorden we zo'n eng geluid! Aangezien we geen junglekennis hadden zijn we snel teruggerend naar het normale pad waar we nog wat jungledansjes hebben gedaan. We besloten te liften naar Wat Suthep (ofzoiets) en jahoor, de tweede auto stopte al! Achterin een pickup zijn we heen en weer geslingerd op de stijgende slingerweg naar de tempel. De tempel was mooi en ter plekke hebben we nog het beroemde gerecht uit Chiang Mai 'Khao Soi' en Thaise kokospoffertjes op! Maar maak je geen zorgen, we worden hier niet dik van al het eten; deze dag hebben we namelijk 25 kilometer gelopen en ook hoogtemeters gemaakt :)
Ook zijn we een dag naar 'Elephant Nature Park' geweest: een oord waar olifanten worden opgevangen die een naar leven van mishandeling et cetera achter de rug hebben. In de bus ernaartoe zagen we een filmpje waarin werd uitgelegd wat voor vreselijke dingen olifanten worden aangedaan voor de toeristenindustrie (let hier dus op als je ooit nog naar Thailand gaat). In het park konden de olifanten lekker hun eigen gang gaan en dit hield onder andere het volgende in: modderbaden nemen, baden in de rivier en heel veel eten! Wat we hebben geleerd is dat de baby-olifantjes het meest gevaarlijk zijn, want ze zijn 'naughty' en willen spelen. We zijn nog de rivier ingegaan om emmers water te gooien over een van de olifanten, en Koen raakte verwikkeld in een watergevecht met de andere jongens; die jongens toch altijd. Koen heeft ook nog voor 'papa' geoefend (zie foto's). Daarna hebben we afscheid genomen van de gerimpelde dames. Dit park is trouwens ook een thuis voor waterbuffels, honden en katten! De olifanten houden niet zo van de honden, dus die kijken wel beter uit, voordat ze verpletterd worden door een grote olifantenkont.
Toen besloten we om serieus de jungle in te gaan met een gids, en wel voor 3 dagen! We waren een groep van 3. Samen met Jenny (op z'n Belgisch uitspreken) uit Belgie en Kin onze gids gingen we de bushbush in. We hebben prachtige rijstvelden gezien, superhete pepertjes gegeten en zijn helemaal natgeregend. Het regende letterlijk de hele dag dus was het lekker glibberen op de modderpaden. Onze gids liep op sandalen, how in hell? We hebben onderweg een vleermuisgrot bezocht (en geen rabies gekregen) en veel bamboe gezien (blijkbaar eten locals hier wormen die in de bamboe leven :o). Uiteindelijk kwamen we in het traditionele dorpje aan waar we de nacht gingen doorbrengen. De mensen in dit dorp komen oorspronkelijk uit Myanmar maar spreken hun eigen taal. Om de tijd te doden gingen Koen en ik wat rondlopen. Overal in het dorp liepen kippen, hanen en honden rond. Ineens hoorden we de locals naar 'iets' schreeuwen en toen zagen we wat het was. Er kwam een hond op ons afrennen met de meest agressieve blik die je je maar kunt voorstellen. Hij blafte niet maar alles aan hem vertelde ons: die gaat bijten. Op zo'n moment schakelen je hersens uit en doe je niet hetgeen wat slim is. Wij zetten het op een rennen! Door de regen gleedt Koen gelijk al uit in de modder en de hond ging op hem. Ik rende en rende en zag dat de hond ineens achter me aankwam. Ik dacht 'shit die gaat me inhalen' en op dat moment gleed ik ook uit en roetsjte ik een paar meter naar beneden. De locals jaagden de hond toen gelukkig weg. Mijn kleding was bruin en kapot, ik had schrammen en nog veel erger, de lens was van mijn camera gebroken! Maar wat het ergste van allemaal was: Koen was gebeten door de hond! Geen grote wond maar alsnog, gevaarlijk voor zijn gezondheid! We trilden nog helemaal na en vroegen de gids of we naar het ziekenhuis konden om er zeker van te zijn dat Koen geen hondsdolheid te pakken had; dit kon echter pas de volgende dag. Ik heb nog even met Anne gebeld, wat heel fijn was, maar toen was m'n beltegoed ineens op. En geen WiFi in zo'n bergdorpje natuurlijk ;). Maar goed, het enige wat we konden doen was afwachten dus gingen we maar spelletjes doen met Jenny, de gids en zijn vriend.
De nacht was nog een hele beleving. We sliepen in een hut met spleten in de muur en voordat we gingen slapen hoorden we veel hondengeblaf. Na onze belevenis controleerde ik of de gammele deur wel goed dicht zat. 3 keer midden in de nacht werden we wakker van kraaiende hanen (horen die dat niet pas bij zonsopkomst te doen?). Oja, de douche daar was een emmer die je moest vullen met koud water uit een ton en over jezelf heen moest gooien. Al met al, een hele ervaring ;).
De volgende dag zijn we veilig het dorp uitgekomen en hebben we een prachtige 'off the beaten track' tocht gemaakt door de jungle. We gingen door riviertjes heen en ik kon het pad soms niet meer zien! We kwamen nog langs een dorp met lieve honden en hier heb ik een armbandje gekocht met kralen afkomstig van een plant. Ik heb nog pootjegebaad bij een waterval, we hebben lunch gegeten uit bananenbladeren en toen namen we afscheid van Jenny. Wij gingen op weg naar het ziekenhuis! Uiteindelijk hebben we er 5 uur over gedaan om bij een goed ziekenhuis te komen (bij degene waar we eerst waren moest je uren wachten tussen de zieke mensen om een gesprek te hebben met een dokter die waarschijnlijk geeneens Engels kon, en Koen had snel een vaccin nodig!). We hebben Jenny nog een paar keer gezien: in de tijd dat wij erover gedaan hebben om in een ziekenhuis te komen, heeft zij nog lekker gewandeld en is ze thuisgebracht. Echt heel slecht geregeld door Panda Tour. Uiteindelijk is het goedgekomen en Koen is veilig :).
Om uit te rusten van onze 3-daagse trek die dus na 1,5 dag al was afgelopen, besloten we een '2-day meditation retreat' te doen. Daar zal mijn volgende post over gaan (ik moet foto's afwachten).
doeeei
P.S. Blijkbaar worden de honden in dat ene dorp gebruikt door de locals voor jagen. De hond die op ons afrende had dus waarschijnlijk geen hondsdolheid, maar zag ons als prooi; al helemaal toen we begonnen te rennen. Dat verklaart ook waarom hij Koen met rust liet toen hij eenmaal op de grond lag.
Een reactie posten