DE START VAN MIJN AVONTUUR MET DE CHIMPANSEES VAN SANAGA YOUNG
donderdag 26 augustus 2021
Wow ben ik al 3 weken hier? De tijd is voorbij gevlogen. Ik heb nu al super veel geleerd en veel indrukken opgedaan.
Al vanaf aankomst op de airport leerde ik dat je je in Kameroen niet te druk moet maken en dat geduld een schone zaak is. 3 uur na mijn landing en een covid-sneltest later, liep ik met mijn bagage naar buiten, langs alle mannen die mijn spullen voor me wilden dragen. Immaculate (Kameroense vrouw) stond al uren te wachten maar ze klaagde niet, zo gaat het hier nou eenmaal. De dag erna gingen we samen geld wisselen en een simkaart kopen, en toen was het tijd voor Johnny (de driver), de soldaat en mij om naar Sanaga Yong Chimpanzee Rescue te rijden, een 6-uur lange rit. Ik was blij toen we de stad achter ons hadden gelaten en we ons in het regenwoud bevonden. Yaoundé bruist van de energie en er valt veel te zien wat betreft mensen en cultuur; maar je bent ook continue uitlaatgassen aan het inhaleren en ik hou nogal van de natuur, zoals veel mensen weten ;)
De laatste 2 uur hobbelden we over een onverharde, kleine (net breed genoeg voor de jeep) weg vol met kuilen; en het was al donker toen we arriveerden bij Sanaga Yong Chimpanzee Rescue Centre, mijn thuis voor 5 maanden. Ik werd hartelijk ontvangen door Jodie en Raymond de managers, Elke de dierenarts uit Catalonië en de honden La Vie en Vicky en de katten Minette en Michelle. Ik kreeg een rondleiding en was meteen al helemaal gelukkig met alles, ook al was het donker en had ik totaal geen oriëntatie. Ook was ik blij verrast toen ik zag dat de toilet zowaar een bril heeft (boven het gat in de grond). De internetspot was 2 minuutjes lopen het bos in en het internet werkte zowaar, zodat ik het thuisfront gerust kon stellen. Met een tevreden gevoel, omringd door de geluiden van het regenwoud, viel ik in slaap.
Dit is wel een erg lang verhaal aan het worden, dus ik zal nu proberen meer een globale indruk te geven van mijn eerste weken en van deze plek. Sanaga Yong Chimpanzee Rescue bestaat al ruim 20 jaar en vangt chimpansees op die het slachtoffer zijn geworden van de mens. Vaak zijn deze chimps als huisdier of ter vermaak gehouden; nadat hun familie is gedood voor het vlees (bushmeat trade). Achter veel chimpansees hier zit een triest verhaal vol trauma. Sanaga Yong biedt de chimps een nieuw leven in hun natuurlijke omgeving. 73 chimpansees verdeeld over 8 groepen gaan elke dag naar buiten, in grote enclosures; en ‘s avonds komen ze vrijwillig naar de cages om te gaan slapen (sommige kiezen ervoor om hun nacht buiten door te brengen, in een zelfgemaakte nest in een boom). Als vrijwilliger zorg ik onder andere elke dag voor hun eten (heeel veel fruit en groenten), ga ik 4 keer per dag mee naar de feedings, waarbij ik ook verantwoordelijk ben voor de medicatie en zorg ik dat er stroom staat op de fences. Dit is belangrijk omdat je niet wil dat ze ontsnappen. Deze chimpansees zijn gewend aan mensen; ze weten dat ze sterker zijn dan ons; buiten hun groep raken ze in paniek; ze weten vaak niet hoe ze moeten overleven in het wild; allemaal redenen waarom je ze binnen hun enclosure wil houden. Naast deze 73 heb je ook nog Elfi (een vrouwtjeschimp) die in quarantaine zit en uiteindelijk geïntegreerd gaat worden in een groep. Ook zorg ik een gedeelte van de dag voor de babies die er zijn: Kolbi en Tamara (ongeveer 2 jaar) of Ndem (ongeveer 1 jaar). Dan ga ik met ze het bos in en ben ik een soort nanny. Zorgen voor en interactie met deze baby chimps is heel bijzonder en een uitzonderlijke ervaring. Tegelijkertijd is het heel treurig. Ze zeggen dat voor elke chimpansee die je redt er gemiddeld 8 zijn dood gegaan. Kolbi, Tamara en Ndem hadden ooit een leven in het wild, bij hun moeder en familiegroep, totdat mensen het verpestten.
Ik ben hier omringd door leuke mensen en het is erg gezellig werken. Elke en ik slapen allebei in het kamp en elke avond eten we gezellig samen (dinner van crepes tot tomaten bruschetta’s tot bonenburgers tot pizza, allemaal uit de pan), spelen we wat ukelele, drinken we af en toe een biertje en liggen we soms helemaal dubbel. Ook hebben we een filmavondje gedaan bij Jodie, met popcorn uit de pan, wat erg gezellig was.
Natuurlijk mis ik wel iedereen thuis. Gelukkig kan ik elke week op mijn vrije dag naar Belabo (plaatsje) gaan en videobellen en daar is het internet een stuk beter.
Ik heb al veel meegemaakt, maar sommige dingen bewaar ik voor een volgende blogpost, anders wordt het wel erg lang. Leuke interacties met chimps, veterinaire dingetjes (wonden / vaccinaties / ziektes), carnivorious ants die je letterlijk opeten, de leuke samenwerking met iedereen, maar ook het lastige soms van de Franse taalbarrière … stay tuned!
Een reactie posten