MAKING FRIENDS
dinsdag 28 september 2021
De tijd vliegt voorbij en ik ben al weer 2 maanden in het Mbargue
bos in Kameroen. Dit bos heeft afgelopen jaar een beschermde status
gekregen, wat inhoudt dat er niet gejaagd en geen bomen gekapt mogen
worden. Dit gebeurt nog steeds weleens illegaal. 1 nacht waren er jagers
vrij dicht bij het kamp, maar ik heb ze niet gehoord of gezien.
Na
8 weken ken ik alle chimpansees bij naam en karakter en kan ik ze wat
beter inschatten en ook de groepsdynamiek volgen. Er zijn aardig wat
chimps waar ik een goede band mee heb opgebouwd en die ik kan
vertrouwen, ik noem maar een aantal namen: Carla, Ginger, Charlos,
Baati, Milou, Margot, Anita, Mungo, Gabby, Tiki; en de baby’s Ndem,
Kolbi en Tamara. Naast spelen is grooming een favoriete activiteit bij
ze, en ook bij mij.
Ook is het fantastisch om ze overdag in hun
enclosures te zien, klimmend in de hoogste bomen, of fouragerend in de
bosjes. Ze zijn zo interessant dat ik wel de hele dag naar ze zou kunnen
kijken, maar ik heb ook andere taken te vervullen, wat ik in de vorige
post heb verteld.
Niet alle chimps zijn te vertrouwen en ze
kunnen erg gevaarlijk zijn. Ze zijn veel sterker dan ons, sneller,
atletischer en ze zijn zeer intelligent. Ook weten ze dat wij mensen
bepaalde dingen niet waarderen, zoals onder de poep zitten, dus hier
kunnen enkelen nog wel eens mee gooien. De 3x dat het me is overkomen
werd ik natuurlijk hartelijk toe/uitgelachen door het thuisfront.
Maar
gevaar loopt niet evenredig met hoe groot een dier is. De gevaarlijkste
dieren hier zijn de muggen, die allerlei ziektes bij zich dragen, zoals
de ernstige vorm van malaria, waar veel mensen aan sterven in Kameroen.
De mensen die hier wonen krijgen het gemiddeld elk jaar. Gelukkig zijn
hier medicijnen, waardoor het blijft bij knallende koppijn/koorts/et
cetera. Ook heb je giftige slangen, schorpioenen en een onverwacht
gevaar: carnivorious ants. Deze mieren lijken op de onschuldige mieren
in Nederland, maar als ze eenmaal op je lichaam zitten zijn ze niet zo
lief en voelt het alsof je wordt opgegeten. Ze zijn niet gevaarlijk voor
gezonde dieren en mensen, alleen heel vervelend en naar, maar verzwakte
dieren of dieren in een kooi maken geen kans. Met miljoenen in aantal
spreiden ze zich uit over grote oppervlakten en gaan ze op jacht. Elke
nacht controleren de nightguards of er mieren zijn rondom de chimpansees
of in het kamp om ongelukken en schade te voorkomen. Een paar dagen
geleden zag het zwart van de mieren rondom onze cabins en konden we ze
nog maar net buiten houden met kerosine en water.
Okay, het is
tijd voor een leuker onderwerp, namelijk de samenwerking en communicatie
met iedereen. Het is heel gezellig en er wordt veel gelachen. Overdag
werk ik samen met managers Jodie en Raymond, dierenarts Armel, education
officer Alfred, head of construction Timothy, alle caregivers en
construction workers; de eerste maand met dierenarts Elke en afgelopen
weken met medevrijwilliger Amandine. Elke sliep net zoals ik in het kamp
en de avonden waren gevuld met lekker eten, muziek (ukulele en zingen)
en gelach. Zij is nu weer terug in Catalonië, maar sinds 3 weken is
Amandine uit Frankrijk er. We kunnen over alles praten, gaan samen de
strijd aan met de kakkerlakken en mieren en houden echte meidenavondjes
met gezichtsmaskers (zelfgemaakt van aloe vera plant hier) en series.
De
Franse taalbarrière is soms nog weleens lastig, de lokale mensen die
hier werken spreken namelijk geen Engels. Ik leer echter elke dag en
begin een steeds betere band met sommigen op te bouwen. Veel zijn
geïnteresseerd in hoe het leven in Nederland is en welke dieren en
planten we daar hebben. Ook heb ik een paar Nederlandse woorden (hallo
en doei) geleerd aan iemand, en hij zegt het nu elke dag vol
enthousiasme. Ook de Nederlandse stroopwafels die ik had meegebracht
waren erg geliefd bij iedereen :)
Om nog even terug te komen op
het onderwerp talen: er is mij verteld dat er in Kameroen 258
verschillende talen zijn, waarvan Frans (in het Franstalige gedeelte) en
Engels (in het Engelstalige gedeelte) door iedereen worden gesproken.
Zelfs rondom de sanctuary heb je 3 verschillende talen naast Frans en de
meeste mensen hier spreken een stuk of 5/6 talen, onvoorstelbaar!
Deze
blogpost wordt weer erg lang, dus ik bewaar weer wat onderwerpen voor
de volgende post: de zorg voor de baby’s, veterinaire dingen (sorry dat
ik dit weer uitstel, volgende keer echt I promise) en mijn ervaringen op
mijn vrije dagen buiten het kamp.
Ik ga steeds vaker op
fototour met Jodie in de middag, dus ik heb inmiddels heel veel foto’s
van de chimps. Voor deze post heb ik mijn favoriete foto’s geselecteerd.
Enjoy!
Een reactie posten