LUANG PRABANG; ONS THUIS IN LAOS
maandag 2 oktober 2017
Dan zal ik jullie nu vertellen over onze tijd in Luang Prabang. De eerste paar dagen hier hebben we doorgebracht met Ilse, Larissa, Daniël en Marcus. We zaten allemaal in hetzelfde hostel, dat een zwembad had! Koen en ik hebben hier de eerste ochtend meteen gebruik van gemaakt. Toen de rest wakker begon te worden, hadden wij al een luchtbeddengevecht in het water en een meditatiesessie op de rand van het bad achter de rug.
We hebben heerlijk gegeten in Luang Prabang. Zo hebben we mexicaans gegeten bij 'Amigos' (echt een aanrader) en pizza gesmuld bij de bekende chillbar 'Utopia'. Ook heb ik voor het eerst in weken schepijs op. Wat had ik daar naar verlangd zeg, ik blijf een Stikvoort hè. (wraps, pizza, ijs: foodheaven voor mij!) Daarnaast gingen we elke dag sandwiches halen bij dezelfde kraam; die vrouwen daar waren volgens mij erg blij met ons. Laos is een Franse kolonie geweest dus ze hebben lekker baquettes en crêpes! Maar goed, laat ik ophouden met deze etenspraat, want dat is echt niet het enige wat ons heeft bezig gehouden hier!
Luang Prabang heeft een avondmarkt, waar ze onder andere handgemaakt papier, sieraden gemaakt van oude bommen en whiskeyflessen met slangen en hagedissen erin verkopen.
Het hoogtepunt van de stad zijn de Kuang Si watervallen net buiten de stad. Na een wilde rit in een minivan (de chauffeur weerhield me ervan m'n riem om te doen, erg apart) arriveerden we hier. Eerst liepen we door een berenopvang heen van beren die een naar verleden achter de rug hebben. Daarna kwamen we aan bij de prachtige watervallen. Het deed me een beetje denken aan de Plitvice meren in Kroatië (zie blogpost daarover) maar dan weer heel anders - zoals ze hier in Laos altijd zeggen: same same, but different. Er waren veel Chinese toeristen; een Chinese man sloeg een arm om Koen heen om met hem op de foto te gaan en ik werd geslagen door een Chinese vrouw omdat ik per ongeluk in de weg stond voor haar foto... Verder was het wel heel leuk! In tegenstelling tot Plitvice mocht je hier zwemmen, dus hier maakten we goed gebruik van. Daniël, Koen en ik hebben gezwommen en gesprongen (zie foto's) en vergaten zelfs te eten, zo leuk was het - dat komt niet vaak voor bij ons ;).
Ten slotte zijn Ilse, Larissa, Koen en ik een keer om 5 uur 's ochtends opgestaan om te kijken naar monniken die eten verzamelen in de straten. Hierna zijn we weer lekker ons bed ingedoken.
We hebben afscheid genomen van de rest, want zij gingen naar het zuiden. Ons plan was om via het noordoosten van Laos te reizen naar Vietnam, maaaaar.. we zijn een beetje dom geweest. Voor Vietnam heb je van tevoren een visum nodig. Laos heeft eigenlijk maar twee echte steden en voor de rest alleen maar dorpjes. We moesten weer terugkeren naar Luang Prabang om een visum te regelen want in die dorpjes kon dat niet jammer genoeg. Daarom is Luang Prabang ons thuis in Laos, in Thailand was dat Chiang Mai. Onze laatste paar daagjes in Luang Prabang hebben we dus met z'n tweeën doorgebracht! Wachtend op het visum hebben we onze tijd doorgebracht met het eten van ijs en sandwiches ;). We hebben wel de geschiedenis van Laos goed leren kennen. We hebben namelijk een bezoekje gebracht aan het UXO museum en zijn erachter gekomen dat Laos het meest gebombardeerde land ter wereld is. Er zijn hier meer bommen gevallen dan in de hele tweede wereldoorlog samen! 80 miljoen bommen hiervan zijn nog niet ontploft en liggen verspreid door het land. Elke dag verliezen mensen (vooral kinderen) hun zicht, ledematen of zelfs hun leven hierdoor! Allemaal als resultaat van de Vietnamoorlog, maar bijna niemand thuis weet ervan af! Erg schokkend..
Als afsluiter van een goede tijd in Laos zijn we de Phu Su heuvel beklommen met Benjamin, iemand van de slowboat die we per toeval tegenkwamen in de stad!
Zoals ik al kort had gezegd hebben we ook tijd doorgebracht in dorpjes. Hier hebben we een stukje van het echte Laos gezien! Mijn volgende blogpost zal daarover gaan, see yaaa.
Luang Prabang heeft een avondmarkt, waar ze onder andere handgemaakt papier, sieraden gemaakt van oude bommen en whiskeyflessen met slangen en hagedissen erin verkopen.
Het hoogtepunt van de stad zijn de Kuang Si watervallen net buiten de stad. Na een wilde rit in een minivan (de chauffeur weerhield me ervan m'n riem om te doen, erg apart) arriveerden we hier. Eerst liepen we door een berenopvang heen van beren die een naar verleden achter de rug hebben. Daarna kwamen we aan bij de prachtige watervallen. Het deed me een beetje denken aan de Plitvice meren in Kroatië (zie blogpost daarover) maar dan weer heel anders - zoals ze hier in Laos altijd zeggen: same same, but different. Er waren veel Chinese toeristen; een Chinese man sloeg een arm om Koen heen om met hem op de foto te gaan en ik werd geslagen door een Chinese vrouw omdat ik per ongeluk in de weg stond voor haar foto... Verder was het wel heel leuk! In tegenstelling tot Plitvice mocht je hier zwemmen, dus hier maakten we goed gebruik van. Daniël, Koen en ik hebben gezwommen en gesprongen (zie foto's) en vergaten zelfs te eten, zo leuk was het - dat komt niet vaak voor bij ons ;).
Ten slotte zijn Ilse, Larissa, Koen en ik een keer om 5 uur 's ochtends opgestaan om te kijken naar monniken die eten verzamelen in de straten. Hierna zijn we weer lekker ons bed ingedoken.
We hebben afscheid genomen van de rest, want zij gingen naar het zuiden. Ons plan was om via het noordoosten van Laos te reizen naar Vietnam, maaaaar.. we zijn een beetje dom geweest. Voor Vietnam heb je van tevoren een visum nodig. Laos heeft eigenlijk maar twee echte steden en voor de rest alleen maar dorpjes. We moesten weer terugkeren naar Luang Prabang om een visum te regelen want in die dorpjes kon dat niet jammer genoeg. Daarom is Luang Prabang ons thuis in Laos, in Thailand was dat Chiang Mai. Onze laatste paar daagjes in Luang Prabang hebben we dus met z'n tweeën doorgebracht! Wachtend op het visum hebben we onze tijd doorgebracht met het eten van ijs en sandwiches ;). We hebben wel de geschiedenis van Laos goed leren kennen. We hebben namelijk een bezoekje gebracht aan het UXO museum en zijn erachter gekomen dat Laos het meest gebombardeerde land ter wereld is. Er zijn hier meer bommen gevallen dan in de hele tweede wereldoorlog samen! 80 miljoen bommen hiervan zijn nog niet ontploft en liggen verspreid door het land. Elke dag verliezen mensen (vooral kinderen) hun zicht, ledematen of zelfs hun leven hierdoor! Allemaal als resultaat van de Vietnamoorlog, maar bijna niemand thuis weet ervan af! Erg schokkend..
Als afsluiter van een goede tijd in Laos zijn we de Phu Su heuvel beklommen met Benjamin, iemand van de slowboat die we per toeval tegenkwamen in de stad!
Zoals ik al kort had gezegd hebben we ook tijd doorgebracht in dorpjes. Hier hebben we een stukje van het echte Laos gezien! Mijn volgende blogpost zal daarover gaan, see yaaa.
Een reactie posten