PHITSANULOK: LEUKE MENSEN EN EEN NIEUW AVONTUUR
vrijdag 15 september 2017
Na een lange treinrit arriveerden we in Phitsanulok. We hadden gedacht hier maar één nachtje te blijven, want je kon toch niet zoveel doen daar? De man van het hostel, Mark uit Engeland, bracht ons echter op andere ideeën. Hij vertelde ons over bezienswaardigheden in de omgeving en nam ons gelijk mee uit eten samen met andere gasten en Thaise vrienden van hem. We hebben allerlei Thaise hapjes gegeten zoals gefrituurde papaya en ondertussen zat ik gezellig te kletsen met twee Thaise jongetjes van 11 en 13 en hun vader. Wat konden die twee goed Engels! Son en Sefe hebben me het woord 'kopkunka' (als je het zo schrijft) geleerd dat 'dankjewel' betekent.
De volgende ochtend werden we vroeg opgehaald door de jongste van de twee, Sefe, en zijn vader Monchai. We zijn naar een lokale ochtendmarkt gegaan waar geen enkele toerist was! Het was een geweldige ervaring, we zagen een stukje 'echt' Thailand. Sefe heeft ons uitgebreid zitten vertellen over allerlei vreemde groenten, kruiden, etc.. Wat ik heb onthouden is dat bananenbomen hier voor alles worden gebruikt: bananen (veel verschillende maten en soorten), de bloem (ook om te eten) en de bananenbladeren waarin alles wordt verpakt! We hebben een raar soort fruit geproefd - stinky fruit durian - en gekocht (koen vond het eerst geweldig maar nu vindt hij het ineens vies, rare jongen) en we zagen dat ze hier in Thailand ook poffertjes maken, maar dan van kokosmelk! De loterij is populair hier; overal worden loten verkocht en monniken krijgen voedsel in ruil voor een zegening. Wat heel cool was om te zien was het feit dat om 8 uur het volkslied werd afgespeeld en iedereen op de markt stil ging staan! Zodra het lied was afgelopen ging iedereen weer door met waar die mee bezig was, alsof er niets gebeurd was! Na de markt zijn we naar de engels les gegaan van Sefe, waar allemaal schattige Thaise kindjes ons verlegen aankeken. Toen hebben we afscheid genomen van het bijzondere jongetje van 11, die Engels kan als geen ander en blijkbaar nationaal kampioen is in het zingen van Engelse liedjes! Monchai heeft ons weer naar huis gebracht, het was toen pas 9 uur 's ochtends! De rest van de dag hebben we niet veel gedaan behalve een paar tempels bekeken en 's avonds zijn we weer gaan eten met Mark en een paar anderen. Toen heb ik de Braziliaanse Nikole wat beter leren kennen die me tips heeft gegeven voor onze verdere reis.
De volgende dag was weer heel bijzonder. Samen met Matthew uit Canada hebben we de bus gepakt (Koen viel natuurlijk weer in slaap). Onderweg ging de bus nog kapot en ik vroeg me soms af of die de heuvels wel opkwam, maar we kwamen aan op de bestemming. We liepen over een pad vol ingestorte hutjes naar de mooiste tempel die ik tot nu toe heb gezien: de Wat Pha Sorn Kaew. Deze tempel wordt gesierd door mozaiek en heeft een grote witte Boeddha met meerdere hoofden, en er was bijna niemand! Geen westerlingen, alleen een paar Thaise mensen. Hierna pakten we niet de bus terug, maar gingen we liften en onderweg watervallen bekijken. Wat is liften hier makkelijk, iedereen stopt zowat en we werden zelfs over kleine weggetjes naar de watervallen toegebracht. We hebben lekker geklommen en voor 25 cent een heerlijk pannenkoekje gegeten tussen de Thaise locals die werken op het land, we waren echt 'in the countryside'. Onze laatste lift was achterin de laadbak van een pick-uptruck. Koen zat als een gelukkig kind dat een lolly krijgt in de laadbak, dit stond op zijn bucketlist ;). We zijn erg verbrand die dag maar het was het allemaal waard. Matt is ook een leuke gast.
Jeetje dit verhaal wordt lang maar ik ga het afronden. De volgende dag gingen we naar Sukhotai, hier zijn oude ruines van tempels (vergelijkbaar met Ayutthaya). We hadden bijna de bus gemist want we stonden aan de verkeerde kant van de weg, maar gelukkig kwam ik er op tijd achter en hoefden we geen uren te wachten. In het gezelschap van Matt en Jessica (meisje uit Duitsland) gingen we lekker rondfietsen bij de ruines. In tegenstelling tot Ayutthaya was hier helemaal niemand, dus we hadden het rijk voor onszelf. Na een hapje te hebben gegeten (Koen is nu officieel verslaafd aan caramel toast), zijn Koen en ik op de bus gestapt en namen we afscheid van de rest. Een 6-uur lange rit naar.. dat lees je in mijn volgende post ;)
De volgende ochtend werden we vroeg opgehaald door de jongste van de twee, Sefe, en zijn vader Monchai. We zijn naar een lokale ochtendmarkt gegaan waar geen enkele toerist was! Het was een geweldige ervaring, we zagen een stukje 'echt' Thailand. Sefe heeft ons uitgebreid zitten vertellen over allerlei vreemde groenten, kruiden, etc.. Wat ik heb onthouden is dat bananenbomen hier voor alles worden gebruikt: bananen (veel verschillende maten en soorten), de bloem (ook om te eten) en de bananenbladeren waarin alles wordt verpakt! We hebben een raar soort fruit geproefd - stinky fruit durian - en gekocht (koen vond het eerst geweldig maar nu vindt hij het ineens vies, rare jongen) en we zagen dat ze hier in Thailand ook poffertjes maken, maar dan van kokosmelk! De loterij is populair hier; overal worden loten verkocht en monniken krijgen voedsel in ruil voor een zegening. Wat heel cool was om te zien was het feit dat om 8 uur het volkslied werd afgespeeld en iedereen op de markt stil ging staan! Zodra het lied was afgelopen ging iedereen weer door met waar die mee bezig was, alsof er niets gebeurd was! Na de markt zijn we naar de engels les gegaan van Sefe, waar allemaal schattige Thaise kindjes ons verlegen aankeken. Toen hebben we afscheid genomen van het bijzondere jongetje van 11, die Engels kan als geen ander en blijkbaar nationaal kampioen is in het zingen van Engelse liedjes! Monchai heeft ons weer naar huis gebracht, het was toen pas 9 uur 's ochtends! De rest van de dag hebben we niet veel gedaan behalve een paar tempels bekeken en 's avonds zijn we weer gaan eten met Mark en een paar anderen. Toen heb ik de Braziliaanse Nikole wat beter leren kennen die me tips heeft gegeven voor onze verdere reis.
De volgende dag was weer heel bijzonder. Samen met Matthew uit Canada hebben we de bus gepakt (Koen viel natuurlijk weer in slaap). Onderweg ging de bus nog kapot en ik vroeg me soms af of die de heuvels wel opkwam, maar we kwamen aan op de bestemming. We liepen over een pad vol ingestorte hutjes naar de mooiste tempel die ik tot nu toe heb gezien: de Wat Pha Sorn Kaew. Deze tempel wordt gesierd door mozaiek en heeft een grote witte Boeddha met meerdere hoofden, en er was bijna niemand! Geen westerlingen, alleen een paar Thaise mensen. Hierna pakten we niet de bus terug, maar gingen we liften en onderweg watervallen bekijken. Wat is liften hier makkelijk, iedereen stopt zowat en we werden zelfs over kleine weggetjes naar de watervallen toegebracht. We hebben lekker geklommen en voor 25 cent een heerlijk pannenkoekje gegeten tussen de Thaise locals die werken op het land, we waren echt 'in the countryside'. Onze laatste lift was achterin de laadbak van een pick-uptruck. Koen zat als een gelukkig kind dat een lolly krijgt in de laadbak, dit stond op zijn bucketlist ;). We zijn erg verbrand die dag maar het was het allemaal waard. Matt is ook een leuke gast.
Jeetje dit verhaal wordt lang maar ik ga het afronden. De volgende dag gingen we naar Sukhotai, hier zijn oude ruines van tempels (vergelijkbaar met Ayutthaya). We hadden bijna de bus gemist want we stonden aan de verkeerde kant van de weg, maar gelukkig kwam ik er op tijd achter en hoefden we geen uren te wachten. In het gezelschap van Matt en Jessica (meisje uit Duitsland) gingen we lekker rondfietsen bij de ruines. In tegenstelling tot Ayutthaya was hier helemaal niemand, dus we hadden het rijk voor onszelf. Na een hapje te hebben gegeten (Koen is nu officieel verslaafd aan caramel toast), zijn Koen en ik op de bus gestapt en namen we afscheid van de rest. Een 6-uur lange rit naar.. dat lees je in mijn volgende post ;)
super leuk Lot, veel plezier nog :)
BeantwoordenVerwijderenthanks :)
Verwijderen